lieve vrienden en familie,

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik heb geschreven en er is alweer een heleboel gebeurd.

Vanuit San Jose (costa rica) ben ik naar een dorpje Puerto Viejo gegaan om vervolgens gemakkelijk de grens over te steken naar panama. Ik ben gaan reizen met Sofie uit belgie en Stuart uit engeland (die aan het reizen is met zijn gitaar in de hand) Op het station moesten we een hele tijd wchten en hebben wij wel 2 dollar verdiend met het spelen van gitaar en het gezang van sofie en mij. ntuurlijk in het engels, zo goed is ons spaans nog niet! Het was echt super leuk, want er kwamen verschillende mensen bij ons zitten en een local heeft zelfs wat spaanse nmrs gezongen! eenmal angekomen in Puerto Viejo heb ik met het zoontje van de eigenar vh hostel gekookt en hebben we heerlijk gegeten. Vervolgens even de stad in gegaan op zoek naar mij vrienden van Engeland die hier vrijwilligerswerk deden. Het was prima, mar wel erg toeristisch! De volgende dag ben ik lekker nr het strand gegaan en had even een dagje rust nodig. Het weer viel erg tegen in costa rica! Veel bewolking en wind. In Panama was het een stuk beter. Na een makkelijke grensovergang naar partyplaats Bocas del torro gegaan.

regel 1: Iedereen geeft aan dat de goedkope manier van reizen zo moeilijk is en heel veel tijd kost en dat je zeker met een busje die van het hotel naar de grens overgang moet gaan, want dat is die 3 dollar extra wel waard. Ik heb 3x zo weinig betaald en de reis verliep heel voorspoedig.

Ik heb wat liedjes geschreven zittend op een stijger en gedurende het zingen van mijn liedjes kwamen er allemaal nieuwsgierige kindjes (locals) op mij af die geinteresseerd waren waar het liedje over ging. Ze hebben vervolgens heel wat liedjes voor mij gezongen, echt een leuke ervaring. vervolgens de hele vond druk geweest met het leren spelen vn gitaar, terwijl de rest van het volk zit volzoop en dronken naar de kroeg gingen. De volgende dag ben ik meteen doorgegaan, wnt ik hd niet zoveel zin in dit feestgedruis. Ik hd me lten vertellen dat het Lost en Found Hostel in de middle of nowhere erg leuk scheen te zijn. Dus ik met sofie (de belg) naar lost en found gegaan. We werden ergens midden op de straat gedropt en moesten 20 minuten lopen om het hostel te bereiken. Het was heerlijk daar, midden in de bergen, een hele fijne sfeer, geen internet en prachtige een zonsondergang. We hebben het lekker rustig aangedaan. In de avond toch nog even naar hppy hour gegaan met alle candese en een chinese amerikaan. Deze chinese Amerikaan wat drnkjes te veel op en is van drie hoog naar beneden gedonderd (stapelbed) op zn hoofd, omdat hij bedacht had dat hij echt moest plassen. wij de ambulance gebeld en hem wakker proberen te maken en houden. Zijn hoofd bloeden, hij was koud en super bang dat hij doodging. Een meisje was zuster en was heel lief voor hem en ik zt maar domme grapjes te maken die hem gelukkig hier en daar wel een dikke glimlach op zijn mond veroorzaakte. 2 uur was de ambulance er en hebben we hem op een plank 20 minuten naar beneden moeten dragen, want auto´s kunnen hier niet komen. Heerlijk zo in de middle of nature!! wat een gedoe.De volgende dag vertrokken sofie en ik naar david om de grens over te steken naar costa rica waar ik met een 50 jaar oude duitser en sofie zou gaan hiken. we waren lekker vroeg vertrokken zodat we op tijd aankwmen bij de grensovergang. We stonden zowat vooraan in een enorm lange rij. Helaas was er een electriciteitsprobleem wardoor dt niets uitmaakte. Na 4 uur wachten heb ik besloten terug nar Lost en Found hostel te gan. Sofie besloot door te zetten en naar haar nichtje te gaan in Costa Rica. Arme duitser was dus alleen!!

Ik werd weer met open armen ontvangen door de vrijwilligers in Lost en Found en zag die arme Chinese Amerikaan met een dik verband om zijn hoofd en een neksteun aan tafel zitten vol van schaamte. Arme vent! Ik heb daar een prachtige wandeling gemaakt waarbij ik opzoek moest naar een schat door allemal raadsels op te lossen die mij meer informatie gaven over de omgeving en het verleden (goudzoekerij). deze wndeling heb ik gemaakt met een bioloog die mij een hoop kon vertellen over de prachtige omgeving. Hij was vooral goed in het benoemen van verschillende soorten mos. Op een gegeven moment zag hij iets roods op een boom en begon er allemaal foto´s van te maken. hij vertelde me dat het een zeldzaam soort mos is en dat ik mazzel had het te zien. Toen ik hem vroeg of het niet gewoon verf was in de vorm van een pijl om aan te geven dat we naar rechts moesten liepen hij rood van schaamte. Ik deed het in mijn broek van het lachen. Verder heb ik genoten van het verse fruit dat voor het oprapen lag, ik heb er heerlijke sinaasappelsap van gemaakt, ik voelde me echt de moeke van het hostel. Iedereen was natuurlijk blij met me! Verder ben ik naar hotsprings gegaan (echt bizar dat een kleine vijfer wel 38 tot 40 graden wordt door de warmte van de aarde) en heb ik een aardige meid ontmoet. ik heb haar weten over te halen haar verjaardag te vieren in Lost en Found en heb met een vrijwilliger een enorm feestmaal en een chocolade taart gemaakt war iedereen vn heeft kunnen snoepen! Verder hebben de vrijwilliger en ik twee keer een kampvuur avond georganiseerd met marshmallows, geroosterde bananen met rum en suiker en een schotse man die ´i´ve been wild rover for many a years´ brulde onder het genot van zijn rumcola en zijn gitaar! wat een gezellige tijd heb ik hier gehad. Vervolgens met veronika (bday girl) gehitchhiked (jaja duimpje omhoog en wachten maar) nar Panama city. Het eerste uur zijn we met de melkboer meegereden die ons alles heeft verteld over zijn werk, gezin en leven! erg goed voor mijn spans, ik genoot intens! Vervolgens zijn we met een ruime mooie wagen een heel end naar het zuiden gereden. Een echte zakenman met als grootste hobby surfen had! We kwamen vast te zitten in een staking van de locals die de weg hadden afgezet en zouden een uur moeten wachten. Ik heb mijn beroemde bolle buik opgezet en hem laten vertellen dat zijn vrouw (ik dus) zwanger ws en zich niet goed voelde, in de hoop dt ze ons erdoor lieten. Maar helaas geen succes, waardoor ik een half uur met mijn buik heb moeten rondlopen omdat ik niet wilde dat zij wisten dat we hadden gelogen!! Vreselijk hahaha, achteraf wel grappig! De volgende rit was van een zakenkoppel. Enorme auto vol biertjes, of we er ook ééntje wilde!! Nou dat slaan we natuurlijk niet af. Na een geslaagde reis zijn we angekomen in een hostel waar we een week zijn gebleven.

Panamacity kort samengevat (speciaal voor jou marthe haha): Vismarkt, lekker koken, hargelopen (jaja), gitaar gespeeld (elke dag, minimaal een uur), gewerkt (als schilder en tuinvrouw voor 60 dollar), een hele dg op het politibureau rondgehangen om aangifte te doen van mijn camera (hier heb ik mijn werkgever ontmoet) en bedacht dat ik misschien mijn carriere ga omgooien van kinder en jeugdpsycholoog naar travellerspsychologist! Veel mensen hebben er toch wel eentje nodig hier hoor! Onze werkgever (die van veronika en mij) bood ons aan mee te gaan naar san blas om zijn zakenpartner te ontmoeten, het zou geheel gratis zijn, we moesten alleen voor 100 dollar cadeautjes kopen voor de kinderen op het eiland. Aaaah we konden ons oren niet geloven, wat fantastisch!

regel 2: men belooft je hier een rozentuin en geeft je onkruid!

Het begon in de auto, of we 20 dollar konden betalen en dt was echt niets hoor voor de hele reis. Vervolgens kregen we te horen dat we waarschijnlijk geen eten kregen op het eiland waar we naartoe gingen. Na 2.5 uur reizen bleek dat we niet verder konden rijden omdat we geen 4wheeldrive hadden. na een uur overleggen zijn we met 5km/h naar de haven gereden. Hier moesten we 10 dollar bealen voor de boot. Uiteindelijk moesten we nog 5 dollar betalen voor de slaapplek, niet al te goedkoop dus. Het eiland (wat heel mooi scheen te zijn volgens ons werkgever) was afschuwelijk. Het stond bomvol met huizen en de bevolking was helemaal blij met ons. Ze raakte hun eigen borsten aan en schreeuwde volgens mij ´wat kijk je nou´, terwijl ik ze helemaal niet stond n te gapen! We hebben in de vond toch het een en ander gehoord over de cultuur. Zo moeten de meisjes als ze ongesteld worden 6 dagen 12 uur in een bad zitten (van 06:00 am tot 06:00 pm) daarn wordt haar haar afgeknipt en moet ze traditionele kleding dragen. Vnaf deze tijd kan ze trouwen en kinderen krijgen. Het is dan ook gebruikelijk dat meisjes vn 16 jaar hier al een of twee kinderen hebben. Heel vreemd!

de mn die ons had ´uitgenodigd´ vertelde dat we daar zo lang konden blijven als we wilde, nou liever niet! We wilde graag naar een eilandje 5 minuten verwijderd vn hun eilnd. Maar volgens hem zou ons dat veel geld kosten, toch zeker wel 50 dollr per nacht. wij zijn er toch naar toe gegaan ´op hoop van zegen´ en hebben 12.50 dollar betaald voor een hangmat en 3x per dag luxe eten (incl. lobster). wat ben ik toch goed in dat afdingen! heerlijk! De rest vn het eilnd betaalde het dubbelen, oehh zie ik nu een dikke glimlach op mijn gezicht verschijnen. Wat ben ik toch een wolters he! hahaha. Eiland Robinson was echt een paradijs:snorkelen, eten, zonnen, eten, boekje lezen, eten en dan ´s avonds met een gitaar en een kampvuur liedjes zingen met een glaasje wijn in mijn hand. Wat een leven!! Na 4 dagen zijn we terug gegaan naar Panamacity om het vliegtuig te pakken naar Colombia.

vanmiddag schrijf ik deel 2: cocaine, ciudad perdida en carnval!

Liefs Lotte