Vanuit Cartagena ben ik naar Lima gevlogen. Een heel drama want mijn tas was niet aangekomen, maar gelukkig was ik niet het enige slachtoffer. Samen met drie andere ben ik naar de stad gereden in de hoop dat mijn backpack vanzelf zou arriveren in het hostel wat ik had uitgekozen. ´s Avonds heb ik Janne van het vliegveld gehaald (één van mijn beste vriendinnen uit Utrecht). Na een beetje bij te kletsen zijn we lekker vroeg gaan tukken, toch altijd vermoeiend dat reizen. De dag daarna zijn we naar het centrum van Lima gegaan. In de bus naar het centrum toe kwam er een vent naar ons toe die ons wel een rondleiding wilde geven, natuurlijk gratis. Janne vond dit maar wat vreemd maar we hebben er toch van genoten. Het was een heerlijk middagje in het rijke mooie Lima. Die nacht zijn we vertrokken naar ons volgende locatie:Ica. Hier hebben we meteen een taxi naar huacachina genomen waar we een heerlijk hostel vonden voor ons tweetjes. Huacachina is een oase, prachtig meer met allemaal palmboompjes en cafeetjes er omheen en om dat meer is de sahara. Prachtig gezicht dat witte zand waarmee deze oase werd omgeven. We hebben na een enorm ontbijt dat we niet eens opkonden zo groot (inclusief een liter met de heerlijkste sap), een toer geboekt. Janne en ik zijn met een zandbuggy door de zandbergen geraced om vervolgens van de stoere bergen af te boarden, zowel zittend, liggend als staand. Het was een hele gave ervaring. Op de terugweg hebben janne en ik als twee tienermeiden zitten gillen omdat de chauffeur allemaal gekke bochten ging maken en keihard van de berg afreed.... SCARY!!! De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om naar de islas ballestas te gaan in een bootje. We hebben prachtige beesten gezien, zoals pinguins en zeeleeuwen. Het was echt een super mooi gezicht en wat kunnen die zeeleeuwen toch een herrie maken, en stinken dat ze doen!! Janne werd er niet goed van, de hobbelende boot hielp ook niet erg mee! Vervolgens zijn we door gaan reizen met een bus naar arequipa. De bussen hier in Peru zijn niet al te geweldig, onderweg hebben we een ongeluk gezien en stinken dat de bussen hier doen. Janne met haar gevoelige neusje rook de hele tijd de WC in de bus... Bah! Arequipa werd door iedereen omschreven als ´de stad die je nooit meer wilt verlaten´. Dit viel vooral mij een beetje tegen. We hebben het er erg leuk gehad en we zijn naar een interessant klooster geweest, heerlijk gegeten en genoten van ons hostel, maar in het geheel viel het een beetje tegen. Wel hebben we hier een fantastische toer gedaan. De colca canyon die bekend staat om de hoeveelheid condors (grote vogels) was echt heel erg mooi. We zijn twee dagen gaan klimmen en hebben de mooiste uitzichten gezien. We hadden een hele stomme groep met allemaal suffe stelletjes die totaal niet geinteresseerd waren (ook niet echt in elkaar leek wel), maar gelukkig hadden janne en ik elkaar en hebben we gezellig gekletst en goede grappen gemaakt. Na de hele dag flink te hebben gelopen kwamen we aan in een prachtig plekje gebouwd voor toeristen. Hier was een zwembad en vonden we drie grappige kerels. De volgende dag (de heftigste dag uit Jannes leven) zijn we met deze kerels de berg op gaan klimmen. Drie uur lang, 1100 meter omhoog. Het was echt pittig, maar wat een geweldig gevoel als je het dan hebt gehaald!! Na bijgekomen te zijn van de tocht zijn we vertrokken naar Puno om vervolgens naar Copacabana te gaan. Dit was de meest vreselijke busreis ooit. Janne was harstikke ziek en heeft echt afgezien gedurende deze stinkende busrit. Ja een reis in zo´n land heeft veel voordelen, maar ook genoeg nadelen vooral op het gebied van vervoer. Copacabana was helemaal super. Dit ligt aan het hoogste meer van de wereld! Het was heel bijzonder vooral de wolken waren magisch laag. Janne en ik hebben hier de lekkerste Trucha van ons leven gegeten en ons helemaal suf geshopt. We hebben hier ook een hele grappige vent ontmoet van Den Haag. Samen hebben we gezellig een biertje gedronken in het kleine stadje.De volgende dag zouden we met zn drietjes naar isla del sol vertrekken om daar lekker 5 uur te hiken. Marvin had zich dik verslapen, maar janne en ik zijn er aangekomen. Wat een geweldige wandeling hebben we hier gemaakt. Het was niet heel makkelijk, maar dan heb je ook wat. Niet alleen de ruines waren vrij indrukwekkend, vooral het uitzicht op het meer was het einde!! Na deze heerlijke wandeling zijn we met het bootje terug gegaan en hebben we natuurlijk weer genoten van een heerlijke Trucha met Marvin. Ondanks we wat spanningen hadden wegens het niet kunnen pinnen in bolivia, was dit uitstapje naar copacabana toch heel geslaagd. Na copacabana zijn we naar Cusco gegaan. Op dit stadje werden we allebei verliefd. We hebben enorm veel geshopt, heerlijk gegeten en de meeste verse jugos (sapjes) ooit gedronken op de locale markt, veel ruines gezien, naar drie indrukwekkende musea geweest waaronder de city of gold, hetgeen het spirituele centrum was voor de inka´s, verder zijn we nog naar een grappige inkashow geweest met dans en muziek en als laatste maar niet als minste naar de cathedraal (gedurende een mis in de vroege ochtendglorie, anders moesten we teveel betalen). Wat een pracht en praal in deze stad, er is ook zoveel te doen. Gedurende ons verblijf in deze mooie stad zijn we er ook 5 dagen tussenuit gegaan om de zwaarste hike uit mijn leven te trotseren. We zijn met zn tweetjes voor 210 dollar pp de salkantaytoer gaan doen om uiteindelijk de machupichu te kunnen zien. Goed voorbereid met cocaleaves, llipta, energiebarren, snoepjes en medicijnen zijn we op pad gegaan. Het begon allemaal goed. Er zaten enorm veel mensen in de groep, hetgeen ons niet leuk leek maar uiteindelijk geen probleem was. Marvin zat ook heel toevallig in de groep, dus dat was wel heel gezellig. Een jongen was heel ziek, dus we hebben meteen als ons medicijnen afgestaan. We kregen na het ontbijt te horen dat we niet konden klimmen wegens het regenseizoen dus de eerste kilometers hebben we te wagen afgelegd. Een heel avontuur in zo´n koeienwagen de gaten in de weg en de laaghangende takken van de bomen proberen te vermijden. iehhh.. hahaha wel gelachen. Vervolgens hebben een iets tegenvallende wandeling gehad. Die avond kwamen we aan op ons eerste slaapplek, en koud dat het er was. Ik ben als een gek allemaal spelletjes gaan doen met een aantal van de groep en ´s avonds was er popcorn en een prima maaltje. Daarna gingen we allemaal naar bed, maar slapen ho maar! Veel te koud! De volgende dag begon de hele zware dag. We klommen de berg op (ongeveer 600 meter omhoog) in de kou. Ik had wel wat last van hoogteziekte en was niet vooruit te branden. Na een rotopmerking van de gids dat ik zeker een zware roker was ging het nog slechter. Uiteindelijk zijn Janne ik en een ander meisje met tellen omhoog gekomen. Het was echt een hele zware tocht maar uiteindelijk zijn we op het topje aangekomen, hetgeen in de sneeuw was. Het was heel mistig dus de salkantay (het geen een belangrijke berg is voor de inka´s) was niet goed te zien van dit topje. Daarna was het gelukkig alleen nog maar naar beneden, maar het sneeuwde was koud en we waren best een beetje moe van het niet slapen en de wandeling dus erg gemakkelijk ging het niet. Het was wel erg mooi, zo groep en zulke ongelovelijk grote rotsen en rood mos. Vervolgens kwamen we aan bij ons lunchplek waar de een van de groep erg boos op ons was dat ze zo lang op ons moesten wachten en marvin ons onthaalde met een dikke knuffel en een high five, hij was ontzettend trots op ons. Daarna zijn we naar ons slaapkamp gelopen. In totaal hebben we 9 uur gewandeld. Het was echt heel zwaar. Die nacht heb ik weer heel slecht geslapen en werd ik ziek. Ik heb de rest van de trekking elk half uur een toiletpauze moeten nemen en hield niets meer binnen. In het begin waren de grappen en de liedjes genoeg om lekker door te lopen, maar op een gegeven moment had zelfs dat geen zin meer. Ik had 0 energie meer. Gelukkig heb ik na die twee nachten wel veel beter geslapen. Wat hebben we prachtige dingen gezien. We hebben door rivieren, modder, ingestorte bergen en enorm smalle paadjes moeten lopen. We hebben een slang, prachtige bloemen, een vlinder die uit zijn kokonnetje kroop en enorme miljoenpoten gezien. We hebben heerlijk opgewarmd in een hotspring van 38 graden en gezien dat een deel van de berg naar beneden schoof. Echt een indrukwekkende tocht dus. De laatste dag moesten we stijl de berg op lopen richting machupichu en hebben we de zon op zien komen. Dit was echt een prachtig magisch gezicht met de mist tussen de bergen. Eenmaal bezweet en helemaal kapot aangekomen, kregen we als een van de eerste toeristen daar een rondleiding en hebben we natuurlijk de beroemde machupichu foto´s gemaakt. Wat een heerlijkheid, het zonnetje scheen en de mist trok weg. Na de rondleiding hebben janne en ik het even rustig aangedaan, want we hadden nog een waynu pichu te beklimmen. Met één mueslireepje in mijn buik zijn we een enorme berg opgeklommen binnen een uur en hebben we hier heerlijk gezeten. Marvin onze grappige vriend had het binnen 24 minuten beklommen, ohhh verschil moet er wezen he! Wat een prachtig uitzicht hadden we hier, er waren wel een paar gekken die op de randjes van de afrond gingen zitten voor de beste foto´s dat hebben wij toch maar niet gedaan.. bah! Het zien van de Machupichu en het overwinningsgevoel na het hiken, waren toch wel de hoogtepunten van onze tijd samen. We hebben na deze fantastische toch heel rustig aangedaan. Ik moest echt bijkomen en janne was ook helemaal gebroken. Met het treintje terug naar Cusco gegaan en lekker ons bedje ingedoken. Verder nog heerlijk van Cusco genoten met zn tweetjes en toen was het al weer tijd voor Janne om te gaan! Dat was wel even een tegenvaller! Janne is met het vliegtuig naar Nederland vertrokken en ik ben met de langste busreis ooit naar La Paz (Bolivia) gegaan. Ik zit hier inmiddels weer ziek (verkouden en last van mijn darmpjes) achter de computer, maar dolgelukkig want ik heb gister een prachtig kadootje voor mezelf gekocht. Het is mijn nieuwe grote liefde, de gitaar!! Dus hopelijk kan ik wat nootjes laten horen als ik weer thuis kom. Eerst ga ik me maar eens even concentreren op het helemaal beter worden en daarna ga ik weer mooie avonturen beleven hier in bolivia!!

Heel veel liefs en een dikke knuffel

Lotte